مهار نا آرامی های قومی؛ برخورد قهری يا تغيير رويکردهای حاکميت؟

از زمان بقدرت رسيدن رضاخان ميرپنج تا الان ملت بلوچ تحت ظلم , و ستم بوده و هست. هميشه ايران بلوچستان و بلوچها را مورد تبعيض قرار داده.
ايرانيان حتی زبان بلوچی را حاضر نيستند بعنوان يک زبان برسميت بشناسند و نمونه بارز اين موضوع را درگزارش وب سايت بی بی سی که توسط جمشيد برزگر نوشته شده ميتوانيد ببينيد . در اين گزارش آقای برزگر بجای لغت زبان , واژه گويش را که شئوئنيست فارس قبل از انقلاب در مورد زبان بلوچی بکار گرفته, استفاده می کند.بنا بر اظهارات خود ايرانيان استان بلوچستان محرومترين منطقه ايران است.
چرا؟ به اين دليل که ايران و ملت فارس هيچ وقت ملت بلوچ را بخشی از خود نمی دانسته- آنها فقط خاک بلوچستان را احتياج دارند. زمانی که کاسه صبر لبريز می شود چاره ی جز دست بردن به اسلحه نيست. آخرين نمونه تحقير , تبعيض و توهين موضوع بامداد ديروز است که بسيج زاهدان جواب سلام موذن مسجد مکی را با گلوله داد. زمانی که فرد بلوچی جرم می کند شئونيسم فارس تمام اعضای خانواده او را تحت تعقيب قرار می دهد و اين بر خورد فقط در بلوچستان صورت می گيرد.
ايران جنايتکاران جانی و طرد شده خود را بعد از اتمام حبس در بلوچستان اسکان می دهد. آيا ملت بلوچ انسان نيستند که جنايتکاران جانی را وارد محور زندگی شان می کنند؟آن وقت دنيا انتظار دارد گلوله ی که از لوله تفنگ خارج شده بايد قطبنمای نظامی و غير نظامی داشته باشد زيرا فارسها موجودات مافوق اشرف المخلوقات هستند ولی ملت بلوچ همطراز پشيزی نيست.چنانچه ايران نيروهايش را از بلوچستان فرا خواند و بگذارد بلوچستان بزرگ استقلال بگيرد این کشت و کشتارها خودبخود خاتمه پيدا می کنند و اگر نه شاهد تاسوکی های متعدد ديگري خواهيم شد .
زندگ بات مزن بلوچستانبالاچاسلو ـ نروژ